Ριζική πράσινη στροφή στην οικονομία, με απόρριψη των σημερινών πολιτικών λιτότητας, ενεργοποίηση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, αναδιάρθρωση ή μερική διαγραφή του χρέους χωρών όπως η Ελλάδα που αποτελούν αδύνατους κρίκους του συστήματος, αλλά και ξεπέρασμα της εξάρτησης από την ανάπτυξη και από τα αδιέξοδα που τη συνοδεύουν, ζήτησαν χθες σημαντικοί ομιλητές με διεθνή ακτινοβολία σε μεγάλη εκδήλωση στο ευρωκοινοβούλιο υπό την αιγίδα του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλη Τρεμόπουλου.
Προηγουμένως μέλη των Οικολόγων Πράσινων άνοιξαν μπροστά στην είσοδο του ευρωκοινοβουλίου πανό με συνθήματα στα αγγλικά "ΟΧΙ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ" και "ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΓΙΑ ΠΟΥΛΗΜΑ", μαζί με μια ελληνική σημαία.
Η δημόσια συζήτηση, που αποτελούσε την ευρωπαϊκή συμβολή των Οικολόγων Πράσινων στην κινητοποίηση κατά του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και του Εφαρμοστικού Νόμου, είχε μεγάλη συμμετοχή κοινού. Ο Γερμανός οικονομολόγος Sven Giegold, ιστορικό στέλεχος του ATTAC στη χώρα του και τώρα ευρωβουλευτής των Πράσινων, ο Βέλγος ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας Eric Toussaint, πρόεδρος του CADM και πρωτεργάτης του κινήματος για το Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους, ο Γάλλος θεωρητικός του κινήματος της από-ανάπτυξης Serge Latouche, Ομότιμος Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Paris-Sud, ο Alain Lipietz, μηχανικός, οικονομολόγος και πρώην ευρωβουλευτής των Γάλλων Πράσινων και ο Guillaume Duval, αρχισυντάκτης του γαλλικού περιοδικού «Alternatives Economiques», σκιαγράφησαν μια άλλη προοπτική για την Ευρώπη και τους αδύναμους κρίκους της, ενώ ιδιαίτερα συζητήθηκαν τα ζητήματα του ευρώ και του Λογιστικού Ελέγχου του χρέους.
«Το θέμα είναι να βγούμε από τα διλήμματα όπου επιχειρούν να μας εγκλωβίσουν και να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε μια ευρωπαϊκή λύση, λύση βιώσιμης ευημερίας για όλους, ικανής να επεκταθεί ως πρότυπο και πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης», τόνισε στην εισαγωγική του ομιλία ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Η κρίση δεν αφορά μόνο την εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών. Χρειαζόμαστε ταυτόχρονες απαντήσεις και για την οικονομική και για την κοινωνική και για την περιβαλλοντική διάσταση, και τις χρειαζόμαστε επειγόντως, τώρα. Όχι σε μια μόνο χώρα, ή σε κάποιες μεμονωμένες χώρες με προβλήματα, αλλά σε όλη την Ευρώπη και πέρα από αυτή. Η ανάγκη να επενδύσουμε στη διέξοδο από την κρίση, μας φέρνει στον αντίποδα των συνταγών λιτότητας του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Είμαστε κι εμείς μαζί με τους διαδηλωτές, που προσπαθούν να σταματήσουν την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, γιατί άλλο ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ και άλλο ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ. Η αναμέτρηση είναι σε πλήρη εξέλιξη, και η έκβασή της εξαρτάται και από εμάς, τους Ευρωπαίους πολίτες».
Ολόκληρη η ημερίδα, σε βίντεο http://www.greenmediabox.eu/archive/2011/06/29/crisis/
Aκολουθεί το πλήρες κείμενο της εισαγωγικής ομιλίας του Μ. Τρεμόπουλου, καθώς και το κλείσιμό του στην εκδήλωση
Η Ελλάδα είναι όντως ο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης. Το πολιτικό μας σύστημα έχει βαρύτατες ευθύνες γι' αυτό. Ως κοινωνία, είναι βέβαιο ότι χρωστάμε στον εαυτό μας σοβαρές αλλαγές.
Παράλληλα, όμως, βρίσκεται στην καρδιά μιας διεθνούς συστημικής κρίσης, της κρίσης της ευρωζώνης και του ευρώ. Η κρίση αυτή θα ξεσπούσε ακόμη κι αν η Ελλάδα δεν είχε κανένα από τα σημερινά της προβλήματα.
Γι΄ αυτή, λοιπόν, τη δεύτερη διάσταση, την ευρωπαϊκή, χρειάζεται να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε, να δράσουμε. Η εκδήλωση αυτή αποτελεί την ευρωπαϊκή συμβολή των Ελλήνων Οικολόγων Πράσινων στις σημερινές κινητοποιήσεις.
Εκ των πραγμάτων, ένα μέρος της συζήτησης αυτής γίνεται παράλληλα και στην Ελλάδα. Η Κομισιόν, το Συμβούλιο, η τρόικα επιμένουν ότι θα την καταδικάσουν σε άμεση χρεοκοπία, αν το ελληνικό κοινοβούλιο δεν ψηφίσει σήμερα το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Το ίδιο επικαλείται και η κυβέρνηση, για να πείσει τουλάχιστον τους βουλευτές της, αφού προς το παρόν δε φαίνεται να πείθει κανέναν άλλο. Από την πλευρά των πολιτών, οι περισσότεροι είναι διχασμένοι ανάμεσα στο φόβο της χρεοκοπίας και στον πειρασμό να διαγράψουμε μονομερώς το χρέος και να δοκιμάσουμε την τύχη μας εκτός ευρώ.
Το πρώτο που πρέπει να πούμε, είναι ότι για τα διλήμματα που επικαλείται η κυβέρνηση, κατά μεγάλο μέρος είναι υπεύθυνη και η ίδια. Η εξοργιστική της συμφιλίωση με τη φοροδιαφυγή, ακόμη κι εκεί που της ανοίγονται εύκολες πόρτες, όπως με την πρόσφατη παρέμβαση του Ντανιέλ Κον Μπεντίτ για τις ελληνικές καταθέσεις σε τράπεζες της ευρωζώνης, κοστίζει στην ελληνική κοινωνία δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, που επιχειρείται να αντισταθμιστούν με επιπλέον φόρους, περικοπές και τυφλές ιδιωτικοποιήσεις, σε βάρος εκείνων που συνήθως πληρώνουν. Επιπλέον στοιχείο συνυπευθυνότητας αποτελεί για την κυβέρνηση η επιλογή της να διαπραγματεύεται με τα χέρια ψηλά, ως αδύναμος κρίκος που ικετεύει βοήθεια και όχι ως χώρα -μέλος, που φέρνει πρώτη στο προσκήνιο ένα επείγον συνολικότερο πρόβλημα της ευρωζώνης. Το θέμα είναι όμως να βγούμε από τα διλήμματα όπου επιχειρούν να μας εγκλωβίσουν και να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε μια ευρωπαϊκή λύση, λύση βιώσιμης ευημερίας για όλους, ικανής να επεκταθεί ως πρότυπο και πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης. Θα έχουμε σήμερα την ευκαιρία να ακούσουμε τη σχετική πρόταση των Πράσινων και να τη συζητήσουμε.
Δεύτερο και σημαντικότερο είναι ότι η κρίση δεν αφορά μόνο την εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών. Χρειαζόμαστε ταυτόχρονες απαντήσεις και για την οικονομική και για την κοινωνική και για την περιβαλλοντική διάσταση, και τις χρειαζόμαστε επειγόντως, τώρα. Όχι σε μια μόνο χώρα, ή σε κάποιες μεμονωμένες χώρες με προβλήματα, αλλά σε όλη την Ευρώπη και πέρα από αυτή.
Η ανάγκη να επενδύσουμε στη διέξοδο από την κρίση, μας φέρνει στον αντίποδα των συνταγών λιτότητας του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Είμαστε κι εμείς μαζί με τους διαδηλωτές, που προσπαθούν να σταματήσουν την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, γιατί άλλο ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ και άλλο ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ. Ενδεικτικά αναφέρω ότι προβλέπει το 2015, μετά από δεκάδες δις επιπλέον φόρων, αιματηρών περικοπών και σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων, να έχουμε ακριβώς όσο δημόσιο χρέος έχουμε και σήμερα. Να προσθέσω, επίσης, ότι οι περικοπές θα είναι 4πλάσιες στην υγεία από ό,τι στους εξοπλισμούς και την άμυνα, ότι επιβραβεύονται με ευνοϊκές ρυθμίσεις τα αυθαίρετα, οι καταπατήσεις και το μαύρο χρήμα, καθώς και ότι οι ρυθμίσεις για τις υπό εκποίηση δημόσιες εκτάσεις είναι τόσο σκανδαλώδεις ώστε ο πιο νεοφιλελεύθερος πολιτικός της Ελλάδας τις χαρακτήρισε «πολεοδομία της χούντας».
Είναι ανάγκη λοιπόν να μιλήσουμε για το δημόσιο χρέος και για τις εναλλακτικές λύσεις απέναντι στις συνταγές των περικοπών και της λιτότητας. Είναι σαφές ότι πέρα από την αναζήτηση απεχθών τμημάτων του με λογιστικό έλεγχο και την αναπόφευκτη αναδιάρθρωση, θα πρέπει να δούμε τι μέρος του μπορεί να εξυπηρετηθεί με βιώσιμους τρόπους και τι μέρος αποτελεί απειλή για τη βιωσιμότητα της χώρας. Για το τελευταίο αυτό, θα χρειαστεί να αναζητηθούν συνολικές λύσεις σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, που να συνδυαστούν με ένα οικονομικό περιβάλλον ευνοϊκότερο για τις χώρες με προβλήματα.
Παράλληλα, όμως, θα πρέπει να ξαναδούμε συνολικότερα την οικονομία: ενταγμένη στα όρια που της θέτουν το περιβάλλον, οι φυσικοί πόροι, αλλά και με κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή. Η προβληματική που θέτει το κίνημα της από-ανάπτυξης, μπορεί να έχει σημαντική συμβολή στη συζήτηση αυτή.
Το ευρωκοινοβούλιο έχει ήδη υιοθετήσει σημαντικά στοιχεία των αλλαγών που χρειαζόμαστε, όπως τα ευρωομόλογα και το φόρο χρηματοοικονομικών συναλλαγών. Δεν αρκούν αλλά και δεν πάρθηκαν υπόψη. Η Ευρώπη της Κομισιόν και των κυβερνήσεων κυριαρχείται από απαράδεκτες και κοντόφθαλμες πολιτικές που χρειάζεται επειγόντως να αλλάξουν. Η αναμέτρηση είναι σε πλήρη εξέλιξη, και η έκβασή της εξαρτάται και από εμάς, τους Ευρωπαίους πολίτες.
Η σημερινή συζήτηση θα θέλαμε να συνεχιστεί σύντομα με αντίστοιχη μεγάλη εκδήλωση στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη και - γιατί όχι; - και στην Ιρλανδία ή την Πορτογαλία.
ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Ευχαριστώ όλους τους εξαιρετικούς εισηγητές που ήρθαν σήμερα σε αυτή την προσπάθεια να δώσουμε μια εναλλακτική απάντηση στη κρίση.
Οι ομιλητές μας κατέθεσαν στοιχεία, προβληματισμούς και προτάσεις μακριά από εύκολες λύσεις, θεωρίες συνομωσίας, λαϊκισμούς και εθνικισμούς. Μίλησαν για την κρίση του συστήματος και τους αδύνατους κρίκους όπως η Ελλάδα, έθεσαν τις ελληνικές κυβερνήσεις, την ΕΕ, τις ισχυρές χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, αλλά και τους πολίτες μπροστά στις ευθύνες τους. Μίλησαν για τα τεράστια κόστη της Ολυμπιάδας του 2004, τους εξοπλισμούς, τη διαφθορά των πολιτικών, αλλά και των ευρωπαϊκών εταιριών όπως η Siemens. Υπεράσπισαν το πνεύμα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης που πρέπει να εκφραστεί και μια κοινή οικονομική-φορολογική πολιτική, το επίπεδο και τη ποιότητα ζωής των πολιτών, τα συλλογικά αγαθά και τη βιωσιμότητα, και αναζήτησαν ευρωπαϊκές λύσεις απεμπλοκής από πολιτικές σαν το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.
Δεν αντέχουμε άλλες περικοπές και πολιτικές λιτότητας. Ζητούμε συνολικές εναλλακτικές λύσεις. Συζητάμε και ζητάμε λογιστικό έλεγχο του χρέους, τη μερική διαγραφή του, αναδιάρθρωση. Αλλάζουμε πολιτισμό, αναζητούμε ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, οικοδομούμε μια άλλη Ευρώπη, οικολογική και κοινωνικά αλληλέγγυα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου