της Ιωάννας Κοντούλη*
Η χώρα μετά από δυο εκλογικές αναμετρήσεις βρίσκεται ακριβώς στα ίδια αδιέξοδα ενώ την τύχη της διαχειρίζονται εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που τα δημιούργησαν.
Είναι καταστροφικό ότι ενώ οι πολίτες προσπάθησαν να βάλουν στο περιθώριο μόλις ένα μήνα πριν τις πολιτικές που μας οδήγησαν μέχρις εδώ, το ΠαΣοΚ και την ΝΔ, σήμερα και πάλι οι δυνάμεις αυτές να καλούνται να κυβερνήσουν την χώρα.
Οι Ο.Π. σε αυτή την μάχη βγήκαμε ηττημένοι, δεν κατορθώσαμε να πείσουμε τους πολίτες. Η θεωρία της «χαμένης ψήφου» βρήκε αποδέκτες και άφησε εκτός Βουλής όσες δυνάμεις δεν είχαν σπάσει το φράγμα του 3% στις εκλογές της 6ης Μαΐου.
Ο ηγεμονισμός και ο εκλογικός τακτικισμός του ΣΥΡΙΖΑ, με εκπτώσεις σε πολιτικό λόγο, σε οραματικές αξίες και σε πάγιες δημοκρατικές αρχές, με το «δημοκρατικό» μπόνους των 50 εδρών του νόμου Σκανδαλίδη καιροσκοπικά νομιμοποιημένο και σκόπιμα διασωσμένο, δεν απέδωσε ούτε σε αυτόν τα υποσχόμενα περί δήθεν αριστερής διακυβέρνησης της χώρας. Αντίθετα, οδήγησε στην ανατροπή της ανατροπής, εγκαθιστώντας ξανά τις μνημονιακές δυνάμεις στην κυβέρνηση, καθαγιασμένες και με την βούλα της λαϊκής ετυμηγορίας. Όσα τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ λέει για εκβιαστικά διλήμματα που τέθηκαν στον λαό, απλά και μόνο να αποκρύψουν θέλουν την ηγεμονιστική του ταχτική που στόχευσε, και πρόσκαιρα πέτυχε, την συρρίκνωση των παράπλευρα αγωνιζόμενων αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων, προς τις οποίες υποτίθεται ότι απηύθυνε πρόσκληση συνεργασίας.
Είναι αλήθεια ότι τα παιδικά τραύματα αν δεν τα ξεπεράσεις νωρίς, τα αναπαράγεις όταν μεγαλώσεις...
Το χειρότερο όμως είναι ότι οι αληθινές και ελεύθερες συγκλήσεις ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων, ιδεολογικά αυτοτελών και κοινωνικά-προγραμματικά διαφορετικών, που αποτελούν τον πλούτο ενός πολύμορφου, αντιπροσωπευτικού, πλουραλιστικού δημοκρατικού -και ειδικότερα αμεσοδημοκρατικού- κινήματος, υπονομεύτηκαν.
Όμως, από σήμερα, η κοινωνία πρέπει να σπάσει τον φόβο και την σιωπή. Ιδιαίτερα οι σχεδόν 200.000 πολίτες που μας πίστεψαν και μας στήριξαν την 6 Μάη, έστω κι αν μας εγκατέλειψαν προσωρινά υπό την πίεση της πόλωσης και του νεκραναστημένου δικομματισμού, πρέπει να σκεφτούν τι κέρδισαν και τι έχασαν σε αυτή την μάχη και ν’ αποφασίσουν ξανά αν το όραμα μιας βιώσιμης κοινωνίας και ενός βιώσιμου περιβάλλοντος αξίζει την επόμενη φορά να επιβραβευτεί.
Να σκεφτούν ακόμη, καθώς και η ίδια η ζωή τους επόμενους μήνες θα τους βοηθήσει να το καταλάβουν καλύτερα, αν το όραμα αυτό μπορεί να υπηρετηθεί σωστά, δημιουργικά, θαρετά, δυναμικά, ως απλή υποσημείωση ή ως απλή παράπλευρη δράση, μέσα από τα προγράμματα και τις πολιτικές άλλων κομμάτων.
Οι Ο.Π. χάσαμε αυτή την εκλογική μάχη, πολλοί από αυτούς που στην αρχή εκφράστηκαν από τον λόγο μας και το πρόγραμμά μας τελικά δεν μας ψήφισαν. Οι προτάσεις μας όμως θα συνεχίσουν να διατυπώνονται, να δοκιμάζονται, να κρίνονται μέσα στη ζωή και να αξιολογούνται. Η εκλογική μας ήττα θα μας κάνει σοφότερους. Οι εκλογές για εμάς ήταν ένα μόνο κομμάτι μιας ευρύτερης διαδικασίας, κοινωνικής και πολιτικής, που έπρεπε να συντελεσθεί, όμως το ζητούμενο είναι να ενεργοποιηθούμε εμείς ώστε να αλλάξουμε και εμείς και ο τόπος μας. Τα βουλευτικά έδρανα δεν ήταν, ούτε είναι για εμάς αυτοσκοπός. Η συμμετοχή μας στο κοινοβούλιο είναι ένα μέσο που θέλουμε να αξιοποιήσουμε και στις επερχόμενες εκλογές πιστεύουμε πως θα το καταχτήσουμε.
Μέχρι τότε θα είμαστε παρόντες όπως έχουμε υποσχεθεί όπου υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν και περιβάλλον που καταστρέφεται.
Καθιερώνοντας διαδρομές δημιουργικές, ανεξάρτητες από την «μιντιακή» πολιτική η οποία δεν μπορεί να είναι ο κύριος δίαυλος επικοινωνίας μας με τους πολίτες.
*Η κυρία Ιωάννα Κοντούλη ηταν επικεφαλής της εκλογικής εκστρατείας των ΟΠ στις εκλογές της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου 2012
Είναι καταστροφικό ότι ενώ οι πολίτες προσπάθησαν να βάλουν στο περιθώριο μόλις ένα μήνα πριν τις πολιτικές που μας οδήγησαν μέχρις εδώ, το ΠαΣοΚ και την ΝΔ, σήμερα και πάλι οι δυνάμεις αυτές να καλούνται να κυβερνήσουν την χώρα.
Οι Ο.Π. σε αυτή την μάχη βγήκαμε ηττημένοι, δεν κατορθώσαμε να πείσουμε τους πολίτες. Η θεωρία της «χαμένης ψήφου» βρήκε αποδέκτες και άφησε εκτός Βουλής όσες δυνάμεις δεν είχαν σπάσει το φράγμα του 3% στις εκλογές της 6ης Μαΐου.
Ο ηγεμονισμός και ο εκλογικός τακτικισμός του ΣΥΡΙΖΑ, με εκπτώσεις σε πολιτικό λόγο, σε οραματικές αξίες και σε πάγιες δημοκρατικές αρχές, με το «δημοκρατικό» μπόνους των 50 εδρών του νόμου Σκανδαλίδη καιροσκοπικά νομιμοποιημένο και σκόπιμα διασωσμένο, δεν απέδωσε ούτε σε αυτόν τα υποσχόμενα περί δήθεν αριστερής διακυβέρνησης της χώρας. Αντίθετα, οδήγησε στην ανατροπή της ανατροπής, εγκαθιστώντας ξανά τις μνημονιακές δυνάμεις στην κυβέρνηση, καθαγιασμένες και με την βούλα της λαϊκής ετυμηγορίας. Όσα τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ λέει για εκβιαστικά διλήμματα που τέθηκαν στον λαό, απλά και μόνο να αποκρύψουν θέλουν την ηγεμονιστική του ταχτική που στόχευσε, και πρόσκαιρα πέτυχε, την συρρίκνωση των παράπλευρα αγωνιζόμενων αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων, προς τις οποίες υποτίθεται ότι απηύθυνε πρόσκληση συνεργασίας.
Είναι αλήθεια ότι τα παιδικά τραύματα αν δεν τα ξεπεράσεις νωρίς, τα αναπαράγεις όταν μεγαλώσεις...
Το χειρότερο όμως είναι ότι οι αληθινές και ελεύθερες συγκλήσεις ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων, ιδεολογικά αυτοτελών και κοινωνικά-προγραμματικά διαφορετικών, που αποτελούν τον πλούτο ενός πολύμορφου, αντιπροσωπευτικού, πλουραλιστικού δημοκρατικού -και ειδικότερα αμεσοδημοκρατικού- κινήματος, υπονομεύτηκαν.
Όμως, από σήμερα, η κοινωνία πρέπει να σπάσει τον φόβο και την σιωπή. Ιδιαίτερα οι σχεδόν 200.000 πολίτες που μας πίστεψαν και μας στήριξαν την 6 Μάη, έστω κι αν μας εγκατέλειψαν προσωρινά υπό την πίεση της πόλωσης και του νεκραναστημένου δικομματισμού, πρέπει να σκεφτούν τι κέρδισαν και τι έχασαν σε αυτή την μάχη και ν’ αποφασίσουν ξανά αν το όραμα μιας βιώσιμης κοινωνίας και ενός βιώσιμου περιβάλλοντος αξίζει την επόμενη φορά να επιβραβευτεί.
Να σκεφτούν ακόμη, καθώς και η ίδια η ζωή τους επόμενους μήνες θα τους βοηθήσει να το καταλάβουν καλύτερα, αν το όραμα αυτό μπορεί να υπηρετηθεί σωστά, δημιουργικά, θαρετά, δυναμικά, ως απλή υποσημείωση ή ως απλή παράπλευρη δράση, μέσα από τα προγράμματα και τις πολιτικές άλλων κομμάτων.
Μέχρι τότε θα είμαστε παρόντες όπως έχουμε υποσχεθεί όπου υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν και περιβάλλον που καταστρέφεται.
Καθιερώνοντας διαδρομές δημιουργικές, ανεξάρτητες από την «μιντιακή» πολιτική η οποία δεν μπορεί να είναι ο κύριος δίαυλος επικοινωνίας μας με τους πολίτες.
*Η κυρία Ιωάννα Κοντούλη ηταν επικεφαλής της εκλογικής εκστρατείας των ΟΠ στις εκλογές της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου