ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΦΑΛΗΡΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ: Οχι μόνο Πιάνο…

Οι πολιτικές ανάδειξης της αστικής αξίας και της ταυτότητας του θαλάσσιου μετώπου μικρών και μεγάλων πόλεων συνιστά πλέον τον φέροντα άξονα κάθε προσέγγισης «αστικής αναγέννησης» και κάθε προσπάθειας σχεδιασμού και κριτικής θεώρησης της τύχης των πόλεων σε ένα περιβάλλον ολοένα περισσότερο ενταγμένο στην συζήτηση περί αειφορίας. Η διεθνής εμπειρία καταχωρεί πλέον το θαλάσσιο μέτωπο σαν τόπο κύριας ανάπτυξης των δημόσιων πολιτικών, σαν μοναδική ευκαιρία αναμέτρησης με τις νεωτερικές συνθήκες μετασχηματισμού της πόλης και σαν το πλέον καινοτομικό εργαλείο σε επίπεδο ρυθμιστικού και πολεοδομικού σχεδίου και αστικού σχεδιασμού. Το σχέδιο του θαλάσσιου μετώπου των αστικών κέντρων, μικρών και μεγάλων, αποτελεί σήμερα το επίκεντρο του μετασχηματισμού των πόλεων και το ζωτικότερο στοιχείο αναζωογόνησης των εξασθενημένων πλέον ιστών τους, κάτω από το μοτό και σύνθημα της οικολογίας της «δημιουργικής πόλης».

Στη χώρα μας, αντίθετα, το θαλάσσιο μέτωπο πόλεων και οικισμών στάθηκε διαχρονικά «οικόπεδο» και αποκλειστικό πεδίο κατάθεσης των θολότερων «αναπτυξιακών» εφιαλτών «μικρών» και «μεγάλων» πολιτικών και τοπικών αυτοδιοικήσεων κάθε πολιτικής απόχρωσης. Και η μακροχρόνια περιπέτεια του πολύπαθου φαληρικού όρμου είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα.

Από τις επιχώσεις της επταετίας και τον μετέπειτα αποκλεισμό της πόλης από την θάλασσα μέσω της κατασκευής της δέσμης των παραλιακών λεωφόρων, το παραλιακό μέτωπο του φαληρικού όρμου κατέληξε μέρος του φιάσκου της ολυμπιακής «ανάπτυξης» και της εταιρείας Ολυμπιακά Ακίνητα, στην αλλαγή χρήσεων γης με ένα «πλούσιο» συντελεστή δόμησης - με τον νόμο του 2005 - και στην τελική του παραχώρηση σε αμφίβολα σχέδια οικονομικής εκμετάλλευσης με την μορφή των συνήθων «οικολογικών» πάρκων κατάφορτων εγκαταστάσεων, γηπέδων, αναψυκτηρίων, πάργκινγκ κ.λ.π. Και ας επανέρχονταν περιοδικά ο Μιχάλης Δεκλερής στην ουσία της προβληματικής του όρμου, χαρακτηριστικά καταγεγραμμένη σε μία από τις τελευταίες του γνωμοδοτήσεις με τίτλο «Η αποκατάστασις και βιώσιμη διαχείρισις του ιστορικού Φαληρικού Όρμου»: «…το πρόβλημα εγεννήθη μεν προ πολλών δεκαετιών, επεδεινώθη κατά την εποχήν της αγρίας αναπτύξεως (δεκαετίες '60 και 70), προσέλαβεν νέαν διάστασιν μετά την ισχύν του αρθ.24 του Συντάγματος του 1975, επεδεινώθη και πάλιν με την κατασκευήν Ολυμπιακών Έργων, διό να δεχθεί το τελικόν πλήγμα με το ειρημένον Σχέδιον ριζικής αναπλάσεως του Φαληρικού Όρμου… Ο Φαληρικός Όρμος ουσιαστικώς έχει καταστραφεί και η νυν διαφημιζόμενη ανάπλασίς του δεν είναι άλλο τι ειμή η τελευταία απόπειρα νομιμοποιήσεως και παγιώσεως των αυθαιρέτων τεχνικών έργων επί του Φαληρικού Όρμου, δηλ. των έργων εκείνων τα οποία αντιστρατεύονται των βιωσιμότητα του, ακριβώς διότι αντιβαίνουν εις θεμελιώδεις κανόνες διαχειρίσεως των παρακτίων φυσικών οικοσυστημάτων… Ο Φαληρικός Όρμος πρέπει να αποκατασταθεί, όχι να αναπλασθεί…»

Η σημερινή κυβέρνηση επανέρχεται στην ιδέα της «ανάπλασης» σε πάρκο, αυτή την φορά όλου του θαλάσσιου μετώπου του φαληρικού όρμου, μέσω μιας από τις στιβαρότερες υπογραφές του διεθνούς αρχιτεκτονικού στερεώματος όπως εκείνη του ιταλού Ρέντζο Πιάνο. 1.000 στρέμματα, ανακοινώνει, από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας έως το κλειστό Tae Kwon Do και τα 245 στρέμματα του παλαιού ιπποδρόμου στα οποία θα ανεγερθεί το κτίριο της Λυρικής Σκηνής  σχεδιασμένης από τον ίδιο αρχιτέκτονα.

Μολονότι σχεδιαστικά και «οικολογικά» υπεραισιόδοξη, η συνοπτική περιγραφή της πρότασης Πιάνο που δόθηκε στην δημοσιότητα δεν αφήνει περιθώρια ουσιαστικής εκτίμησης. Από την προτεινόμενη επίλυση των προβλημάτων έλλειψης υδραυλικών έργων και τον «υποβιβασμό» του μεγαλύτερου μέρους της λεωφόρου Ποσειδώνος, έως την περιγραφή της διαμόρφωσης όλης της περιοχής σε ενιαίο πάρκο, την διείσδυση του στους γειτονικούς δήμους για μια ουσιαστική σύνδεση της πόλης με την θάλασσα και την άρδευση από την επανάχρηση των επεξεργασμένων λυμάτων της Ψυτάλλειας, η πρόταση δεν παρέχει στοιχεία στα ουσιώδη ερωτήματα που θέτονται βασανιστικά εδώ και χρόνια. Θα επανακτήσει τον ιστορικό της χαρακτήρα η περιοχή; Ποιο το ιδιοκτησιακό της καθεστώς; Ποια η «οικολογική» της διάσταση; Η συγκοινωνιακή της εξυπηρέτηση;

Αναμένοντας την δημοσιοποίηση τελικού προγράμματος και σχεδίων, η Θεματική Ομάδα Οικολογίας Ανθρωπογενούς Περιβάλλοντος των Οικολόγων Πράσινων υπενθυμίζει και επισημαίνει ότι, πάνω απ’όλα, απαιτείται:

1. Η ένταξη της περιοχής στα διοικητικά όρια των παράκτιων δήμων, η κήρυξή της σε δημόσιο χώρο και η ταυτόχρονη αφαίρεση της διαχείρισης της από την «Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε.».

2. Η επανάκτηση του ιστορικού, φυσικού, χαρακτήρα της περιοχής - αυτόν του παραλιακού, αττικού, οικοσυστήματος όσμωσης της πόλης με τον Αργοσαρωνικό – στα πλαίσια μίας έντεχνης ερμηνείας του όρου «αποκατάσταση» της έκθεσης Δεκλερή και με εργαλεία τον αστικό σχεδιασμό και τον σχεδιασμό τοπίου μεγάλης κλίμακας.

3. Η ουσιαστική πραγμάτωση της Β’ φάσης των ολυμπιακών έργων, του νόμου του 2002 - πλήρης υπογειοποίηση της δέσμης των παραλιακών λεωφόρων, ολοκλήρωση των αντιπλημμυρικών έργων κ.λ.π.

4. Η δημιουργία όχι απλώς «πάρκου» αλλά ενός γνήσια «οικολογικού δικτύου», μεσογειακού-αττικού τύπου - μεταξύ του παραλιακού μετώπου και της πόλης, σε αισθητό βάθος - βιότοπων, υγρότοπων, διαδρομών και πολιτισμικής ανάτασης, με ελάχιστους βοηθητικούς χώρους, ως επί το πλείστον υπόσκαφους, εν μέρει αναπαράγοντος μνήμες του Φαληρικού Όρμου έτσι όπως ήταν πριν από την καταστροφή του. Από αυτή την οπτική γωνία, η όλη επιχωματωμένη και τσιμεντοποιημένη έκταση του όρμου οφείλει να θρυμματιστεί και να μετασχηματιστεί σε ένα «οικολογικό δίκτυο» - πάρκο - μεγάλης κλίμακας, τα οποία διεισδύει σε ικανό βάθος στην πόλη και εσωκλείει, εν είδη νησίδων, όποια από τα υπάρχοντα ολυμπιακά έργα κριθούν διατηρητέα

Ο Ρέντζο Πιάνο  είναι σίγουρα ένας από τους ποιοτικότερους σύγχρονους εκπροσώπους της αρχιτεκτονικής σπουδής. Πιστεύουμε όμως ότι θα έπρεπε να είχε προκηρυχθεί αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για το συγκεκριμένο έργο αφού πρώτα καθορίζονταν με δημόσιο διάλογο οι βασικές του κατευθύνσεις.

Σε κάθε περίπτωση, καμιά μεγάλη υπογραφή δεν αρκεί, εάν το πρόγραμμα της επέμβασης και οι κυβερνητικές «αναζητήσεις» δεν στοχεύουν στην εκ βάθρων αποκατάσταση του Φαληρικού Όρμου στα χνάρια της ανεύρεσης της χαμένης οικολογικής και πολιτιστικής του ταυτότητας, έτσι όπως σφράγισε, ιστορικά, την σχέση της θάλασσας με την πόλη. Όχι μόνο Πιάνο λοιπόν…

Θεματική Ομάδα Οικολογίας Ανθρωπογενούς Περιβάλλοντος Οικολόγων Πράσινων

Τρόφιμα από κλωνοποιημένα ζώα

 

Πλήγμα για τους καταναλωτές καθώς η πεισματική επιμονή των κυβερνήσεων οδηγεί σε κατάρρευση τους κανόνες για τα «νέα τρόφιμα»

Οι «διαπραγματεύσεις συμβιβασμού» μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου Υπουργών για τη νομοθεσία της ΕΕ για τα νέα τρόφιμα, όπου περιλαμβανόταν μια κρίσιμη συζήτηση για τα τρόφιμα από κλώνους, κατέρρευσαν χωρίς να υπάρξει συμφωνία. Οι Πράσινοι έχουν υποστηρίξει επίμονα να περιληφθεί στη νομοθεσία απαγόρευση για τα τρόφιμα από κλώνους και απογόνους τους, μια θέση που υιοθετήθηκε από διαπαραταξιακή πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ήταν πρόθυμο να κάνει συμβιβασμούς αλλά οι συζητήσεις κατέρρευσαν καθώς το Συμβούλιο απέρριψε όλες τις προσπάθειες συμβιβασμού.

Μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων, ο Πράσινος Ευρωβουλευτής Bart Staes δήλωσε:
«Η απροκάλυπτη πεισματική επιμονή των εθνικών κυβερνήσεων στο Συμβούλιο για τα τρόφιμα από κλώνους, οδήγησε στην κατάρρευση των  διαπραγματεύσεων για τους κανόνες της ΕΕ για τα νέα τρόφιμα. Υπάρχει σοβαρή ανησυχία του κοινού για τα τρόφιμα από τους κλώνους και τους απογόνους τους (1), ενώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μια σαφής πλειοψηφία ψήφισε, ως απάντηση σε αυτές τις ανησυχίες, την  απαγόρευση τροφίμων από κλώνους (2). Παρά τη σαφή αυτή αντίθεση της κοινωνίας στα τρόφιμα από κλώνους, όμως, το Συμβούλιο έδειξε πλήρη απροθυμία ακόμη και να συζητήσει ένα κατάλληλο σχέδιο σήμανσης για τα τρόφιμα από κλώνους και απογόνους  τους.

 Η αδιαλλαξία του Συμβουλίου για ρύθμιση των τροφίμων από απογόνους κλώνων κινείται σε τελείως λάθος κατεύθυνση, καθώς τελικά οι απόγονοι, και όχι οι αρχικοί κλώνοι, είναι που θα  χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή τροφίμων. Οι ισχυρισμοί ότι για τους απογόνους κλώνων δεν υπάρχουν θέματα μεταχείρισης των ζώων,  έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα στοιχεία, ενώ ακόμη και η EFSA ( η ευρωπαϊκή υπηρεσία ασφάλειας τροφίμων) αναγνωρίζει ότι δεν έχουν αξιολογηθεί κατάλληλα οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις στην ανθρώπινη υγεία από τα τρόφιμα κλώνων. Ελάχιστα θα διαφέρει από «αποπλάνηση» του κοινού, αν τελικά απαγορευτεί η κλωνοποίηση στην Ευρώπη αλλά επιτραπεί η εισαγωγή αναπαραγωγικού υλικού από κλώνους και η πώληση τροφίμων από απογόνους κλώνων.

Οι απαιτήσεις για ορθή σήμανση στα τρόφιμα από απογόνους κλώνων θα πρέπει τουλάχιστον να διασφαλίζει ότι οι καταναλωτές θα μπορούν να αποφασίσουν κατά πόσο θέλουν να αγοράσουν τρόφιμα κλώνων ή όχι. Εντούτοις, το Συμβούλιο αντιτάχθηκε ακόμη και σε αυτή την πρόταση του Ευρωκοινοβουλίου. Άδεια για πώληση τροφίμων από απογόνους κλώνων στην αγορά της ΕΕ χωρίς κατάλληλη σήμανση, ισοδυναμεί με πράσινο φως για πλήρη ελευθερία στα κλωνοποιημένα τρόφιμα στην Ευρώπη».

Η Πράσινη Ευρωβουλευτής Satu Hassi  πρόσθεσε:

«Σε αυτές τις διαπραγματεύσεις, η Κομισιόν έχει διαδραματίσει έναν ρόλο που δεν την τιμά καθόλου, ωθώντας ενεργά τα κράτη μέλη της ΕΕ για να προβάλουν βέτο για κάθε περιορισμό  στα τρόφιμα από κλώνους. Είναι ιδιαίτερα θλιβερό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα και τις θέσεις των εμπορικών της εταίρων από τρίτες χώρες, παρά για τη βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών της ΕΕ.

«Η Επιτροπή οφείλει τώρα να επανέλθει με αναθεωρημένη πρόταση κανόνων για τα «νέα τρόφιμα». Πρέπει επίσης να τηρήσει τη δέσμευσή της να παρουσιάσει συγκεκριμένη νομοθεσία για την κλωνοποίηση,  το αργότερο μέχρι το Μάρτιο του 2013. Μέχρι τότε, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα προσπαθήσει να βρει τρόπο να ενσωματώσει τη σήμανση για τρόφιμα από κλώνους στην υπό διαμόρφωση ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις πληροφορίες που θα παρέχονται στους καταναλωτές για τα τρόφιμα».

(1) Έρευνα δείχνει ότι μια μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών της ΕΕ ανησυχεί για τη κλωνοποίηση ζώων και τα τρόφιμα από τους κλώνους: http://ec.europa.eu/food/food/resources/docs/eurobarometer_cloning_sum_en.pdf

(2) Μια δια-παραταξιακή πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υπερψήφισε την απαγόρευση τροφίμων από κλώνους και απογόνους τους στη 2η (τελική) συζήτηση.

 

ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ Η ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ

 

Δρομολογεί εξελίξεις η Κομισιόν μετά την ερώτηση του Μ. Τρεμόπουλου

Αντίθετη στην ευρωπαϊκή νομοθεσία είναι η εμπορική χρήση δελφινιών σε δελφινάρια ή ζωολογικούς κήπους παραδέχεται ο Επίτροπος Περιβάλλοντος.

Συγκεκριμένα, στην απάντηση του Κοινοτικού Επιτρόπου Περιβάλλοντος κ. Potočnik σε ερώτηση του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλη Τρεμόπουλου, τονίζεται ότι για την εισαγωγή αιχμάλωτων δελφινιών «δεν εκδίδεται άδεια στην περίπτωση που τα είδη προορίζονται πρωτίστως για εμπορική χρήση. Σε ό, τι αφορά τα δελφινάρια, η αρμόδια αρχή είναι υπεύθυνη να ελέγξει αν η εγκατάσταση μπορεί να θεωρηθεί επιστημονικό ίδρυμα ή εμπορική εγκατάσταση». Η εισαγωγή επιτρέπεται μόνο για εκτροφή, επιστημονική έρευνα ή εκπαιδευτικούς σκοπούς. Οι ευρωπαϊκοί Κανονισμοί (ΕΚ) αριθ. 338/97 και (ΕΚ) αριθ. 685/2006 είναι κανονισμοί εκτέλεσης της Σύμβασης για το διεθνές εμπόριο ειδών άγριας πανίδας και χλωρίδας που απειλούνται με εξαφάνιση (CITES) στην ΕΕ.

Η ερώτηση του Μιχάλη Τρεμόπουλου είχε στηριχθεί στο δεδομένο ότι δεν είναι πρακτικά εφικτή, για ζώα όπως τα δελφίνια και τα άλλα κητώδη, η εκπλήρωση των απαιτήσεων της Οδηγίας 1999/22 να διασφαλίζουν οι ζωολογικοί κήποι διαβίωση σε κατάλληλο περιβάλλον. Με το σκεπτικό αυτό, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων ζητούσε από την Κομισιόν να εξετάσει τη θέσπιση ευρωπαϊκής νομοθεσίας για την απαγόρευση της αιχμαλωσίας κητωδών και της χρήσης τους σε παραστάσεις, όπως και την πλήρη απαγόρευση της εμπορίας τους.

Η απάντηση της Κομισιόν θέτει πλέον σε αμφισβήτηση τη λειτουργία των δελφιναρίων, τόσο στη χώρα μας όσο και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς τα κητώδη χρησιμοποιούνται κυρίως για εμπορικούς σκοπούς.

«Η απάντηση της Κομισιόν είναι η αρχή του τέλους για τα δελφινάρια και την εμπορική εκμετάλλευση της αιχμαλωσίας των δελφινιών», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Καμιά δεξαμενή, οσοδήποτε μεγάλη, δε μπορεί να προσφέρει ανεκτές συνθήκες σε θαλάσσια ζώα πλασμένα να διανύουν καθημερινά εκατοντάδες χιλιόμετρα στο φυσικό τους περιβάλλον. Νιώθω ικανοποίηση που η ερώτηση των Οικολόγων Πράσινων στο ευρωκοινοβούλιο συνέβαλε να ξεκαθαρίσει το θέμα και από τη νομική του σκοπιά. Τώρα είναι η σειρά της ελληνικής πολιτείας να πάρει το ταχύτερο τα αναγκαία μέτρα, ώστε να πάψουν να κρατούνται αιχμάλωτα δελφίνια και να απαγορευθεί πλήρως η αιχμαλωσία τέτοιων ζώων. Ελπίζω σύντομα να βλέπουμε δελφίνια μόνο στις θάλασσες, σύμβολα ελευθερίας και αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπου και φύσης».

(ακολουθούν τα κείμενα της ερώτησης του Μ. Τρεμόπουλου και της απάντησης της Κομισιόν)

 

Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-000100/2011 προς την Επιτροπή

Άρθρο 117 του Κανονισμού

Michail Tremopoulos (Verts/ALE)

Θέμα: Προστασία των κητωδών από την αιχμαλωσία

Ισχυρά επιστημονικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι τα δελφίνια και οι φάλαινες σε αιχμαλωσία - ανεξάρτητα από το αν έχουν γεννηθεί σε τέτοιες συνθήκες - περιορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη φυσική τους συμπεριφορά και παρουσιάζουν πλήθος ψυχολογικές διαταραχές.Στην ΕΕ υπάρχουν σήμερα 34 δελφινάρια και περίπου 280 κητώδη σε αιχμαλωσία. Σε όλη την Ευρώπη η κοινή γνώμη στρέφεται κατά της μεταχείρισης των δελφινιών και φαλαινών ως πηγών κέρδους και κατά της διατήρησής τους σε αιχμαλωσία με σκοπό τη δημόσια έκθεση. Το ACCOBAMS δηλώνει ότι η σύλληψη και η επίδειξη των κητωδών έρχονται σε αντίθεση με τους στόχους του. Αντίθετα με την πλειοψηφία των άγριων ζώων στους ζωολογικούς κήπους, είναι προφανές ότι η αιχμαλωσία των κητωδών έχει μοναδικό σκοπό την εκτέλεση ακροβατικών επιδείξεων σε στυλ τσίρκου, με προφανή ελάχιστη εκπαιδευτική αξία, και την εκμετάλλευσή τους σε φωτογραφίσεις και προγράμματα κολύμβησης με ανθρώπους. Η Συνθήκη της Λισαβόνας απαιτεί πλήρη σεβασμό της ευημερίας των ζώων ως συναισθανόμενων όντων, ενώ το άρθρο 7 της συνθήκης απαιτεί συνεκτική προσέγγιση. Η οδηγία 1999/22/EK απαιτεί οι ζωολογικοί κήποι να διασφαλίζουν διαβίωση σε κατάλληλο περιβάλλον και να «προωθούν τη δημόσια εκπαίδευση και την ευαισθητοποίηση του κοινού σε σχέση με τη διατήρηση της βιοποικιλότητας»

Ερωτάται η Επιτροπή:

1. Πώς διασφαλίζει ότι οι εγκαταστάσεις με αιχμάλωτα κητώδη, ως «ζωολογικοί κήποι», συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις της οδηγίας 1999/22/EK και ιδιαίτερα του άρθρου 3;

2. Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι φάλαινες και τα δελφίνια σε αιχμαλωσία δεν διαβιούν σε κατάλληλο περιβάλλον, όπως απαιτείται από την οδηγία 1999/22/EK, θα εξετάσει την απαγόρευση της αιχμαλωσίας κητωδών και της χρήσης τους σε παραστάσεις; Επιπλέον, θα εξετάσουν τη λήψη των απαραίτητων μέτρων απαγόρευσης του εμπορίου κητωδών;

E -100/11EL, E -172/11EL, E-1029/11EL

Απάντηση του κ. Potočnik εξ ονόματος της Επιτροπής.

1. Σε ό, τι αφορά τη διατήρηση σε αιχμαλωσία των κητωδών, οι εγκαταστάσεις οι οποίες εμπίπτουν στον τον ορισμό του άρθρου 2 της οδηγίας για τη διατήρηση άγριων ζώων στους ζωολογικούς κήπους (οδηγία του Συμβουλίου 1999/22/ΕΚ) πρέπει να πληρούν τις απαιτήσεις του άρθρου 3 της οδηγίας.
Οι αρμόδιες αρχές κάθε κράτους μέλους έχουν την ευθύνη να διασφαλίζουν την ορθή εφαρμογή των διατάξεων αυτών, μεταξύ άλλων, των διατάξεων που αφορούν τη χορήγηση αδειών στις εγκαταστάσεις αυτές και την επιθεώρησή τους.
 Η Επιτροπή θα εξετάζει τυχόν βάσιμα και τεκμηριωμένα αποδεικτικά στοιχεία που θα προσκομίζονται σε αυτήν σχετικά με τη μη μεταφορά ή τη μη εφαρμογή της οδηγίας για τα κητώδη και, εφόσον χρειάζεται, θα αναλαμβάνονται δικαστικές ενέργειες κατά του κράτους μέλους το οποίο δεν τηρεί τους κανόνες.

2. Σε ό, τι αφορά το εμπόριο, η χρήση των δελφινιών σε ζωολογικούς κήπους και σε δελφινάρια, διέπεται από το ενωσιακό δίκαιο, ιδίως από τους κανονισμούς της ΕΕ για το εμπόριο άγριων ζώων, (ΕΚ) αριθ. 338/97 και (ΕΚ) αριθ. 685/2006, οι οποίοι είναι κανονισμοί εκτέλεσης της Σύμβασης για το διεθνές εμπόριο ειδών άγριας πανίδας και χλωρίδας που απειλούνται με εξαφάνιση (CITES) στην ΕΕ. Όλα τα κητώδη, περιλαμβανομένων των δελφινιών και των φαλαινών, απαριθμούνται στον κατάλογο του παραρτήματος Α των κανονισμών για το εμπόριο άγριων ζώων. Ο κατάλογος αυτός είναι σύμφωνος με το καθεστώς υψηλής προστασίας των κητωδών που προβλέπεται στην οδηγία για τους οικοτόπους (οδηγία 92/43/ΕΟΚ) και αποτελεί αυστηρότερο μέτρο της ΕΕ σε σχέση με τον κατάλογο των κητωδών της σύμβασης CITES. Το εμπόριο επιτρέπεται μόνον υπό πολύ αυστηρούς όρους. Λαμβανομένου υπόψη του εν λόγω πλαισίου, για την εισαγωγή στην ΕΕ ή για εμπορικές συναλλαγές εντός της ΕΕ δελφινιών απαιτούνται άδειες και πιστοποιητικά τα οποία, σε ό, τι αφορά εισαγωγή αιχμάλωτων δελφινιών, μπορούν να εκδοθούν μόνον αφού οι επιστημονικές αρχές των κρατών μελών διαπιστώσουν ότι αυτό δεν έχει δυσμενή επίδραση στο καθεστώς διατήρησης του είδους στην άγρια κατάσταση και ότι ο προορισμός τους είναι η εκτροφή, η επιστημονική έρευνα ή εκπαιδευτικοί σκοποί. Επιπλέον, δεν εκδίδεται άδεια στην περίπτωση που τα είδη προορίζονται πρωτίστως για εμπορική χρήση. Σε ό, τι αφορά τα δελφινάρια, η αρμόδια αρχή είναι υπεύθυνη να ελέγξει αν η εγκατάσταση μπορεί να θεωρηθεί επιστημονικό ίδρυμα ή εμπορική εγκατάσταση. Σύμφωνα με την ενωσιακή νομοθεσία τα άγρια δελφίνια δεν μπορούν καταρχήν να χρησιμοποιούνται κατά για εμπορικούς σκοπούς.

Επιπλέον, βάσει των κανονισμών της ΕΕ, οι χώροι προορισμού πρέπει να είναι κατάλληλα εξοπλισμένοι για την σωστή διατήρηση και φροντίδα των ζώων. Η ομάδα επιστημονικής εξέτασης η οποία συστάθηκε με τον κανονισμό 338/97 και συγκροτείται από όλες τις επιστημονικές αρχές των κρατών μελών, έχει ήδη εκπονήσει συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές προκειμένου να εκτιμηθεί κατά πόσο πληρούνται οι ανωτέρω προϋποθέσεις.

------------------------------- 
 
Marine Mammals in Captivity http://www.wspa.org.uk
Images/159_the_case_against_marine_mammals_in_captivity_english_2009_tcm9-8409.pdf#false
Whale and Dolphin Conservation Society: http://www.wdcs.org/submissions_bin/Introduction_to_Captivity.pdf
Born Free Foundation: http://www.bornfree.org.uk/uploads/media/dolphins_in_captivity_01.pdf
ENDCAP: http://www.endcaptivity.org/
ACCOBAMS (Agreement on the Conservation of Cetaceans in the Black Sea, Mediterranean Sea and Contiguous Atlantic Area): http://www.accobams.org/
Dr. MARINO - Do Zoos and Aquariums Promote Attitude Change in Visitors? http://www.nbb.emory.edu/faculty/personal/documents/MarinoetalAZAStudy.pdf
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2008:115:0001:01:EN:HTML
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:1999:094:0024:0026:EN:PDF
ΕΕ L94 της 9/4/1999.
ΕΕ L61 της 3/3/1997.
ΕΕ L 206 της 22/7/1992.

Το βατερλό της τεχνολογίας στην διαχείρηση των πυρηνικών

(του Μιχάλη Πετράκη, Φυσικού, Περιβαλλοντολόγου, Διευθυντή του Ινστιτούτου Ερευνών Περιβάλλοντος του Αστεροσκοπείου Αθηνών)

Για μια ακόμη φορά την περασμένη εβδομάδα διαψεύστηκε η γενική αντίληψη που θέλει την τεχνολογία έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα ώστε να αποκλείει ή μάλλον να διορθώνει τα ανθρώπινα σφάλματα στον έλεγχο και διαχείριση μεγάλων εγκαταστάσεων πυρηνικών αντιδραστήρων. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η τεχνολογία δεν αναπτύσσεται κατά ένα τέτοιο τρόπο ώστε στο άμεσο μέλλον οι δυσλειτουργίες  που δημιουργούνται από ανθρώπινη παρέμβαση όπως στο Τσερνομπίλ ή από ακραία φυσικά φαινόμενα , οπως  στην Ιαπωνία και οδηγούν σε απρόβλεπτες καταστάσεις  τη λειτουργία των αντιδραστήρων,  να περιορισθούν στο ελάχιστο για να μη χρησιμοποιήσω την έκφραση να εξαφανιστούν. Αυτό φυσικά έρχεται σε αντίθεση με το νόμο του Μέρφυ ο οποίος σε απλά ελληνικά, μας λέει ότι όταν κάτι δεν πρόκειται να πάει καλά. αυτό θα συμβεί την πλέον  ακατάλληλη στιγμή. Αυτό φυσικά συνέβη και στην Φουκοσίμα.

Εάν δεν είχε συμβεί ο σεισμός των 9 Ρίχτερ στην θαλάσσια περιοχή ανατολικά των εγκαταστάσεων του πυρηνικού εργοστασίου, αν δεν είχε δημιουργηθεί το τσουναμι από τη σεισμογενή δραστηριότητα, αν το τσουνάμι δεν είχε ύψος μεγαλύτερο των έξι μέτρων,  αν οι μηχανές ψύξης ήταν καλύτερα προστατευόμενες από το τσουνάμι, αν δούλευαν οι εφεδρική μπαταρίες,   αν.. αν.. αν...

Δυστυχώς τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περιμέναμε με αποτέλεσμα τη βλάβη και πιθανή τηξη της καρδιάς τεσσάρων πυρηνικών αντιδραστήρων με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ευρύτερη περιοχή. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ο κίνδυνος δεν έχει εκλείψει παρότι διεξάγονται αγωνιώδεις προσπάθειες για την ψύξη των αντιδραστήρων.

Τι θα σημαίνει για την περιοχή της Φουκοσίμα και την ευρύτερη περιοχή της Ιαπωνίας μια τέτοια πιθανή εξέλιξη όπως η τήξη  των αντιδραστήρων είναι ένα σενάριο που κανένας δεν θα ήθελε να το μελετήσει και πολύ περισσότερο να tο δει να επαληθεύεται. H προηγούμενη καταστροφή στην περιοχή του Τσερνομπίλ έχει αφήσει τεράστιες περιοχές οικολογικά κατεστραμμένες στην περιοχή της Ουκρανίας, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της περιοχής  ξεριζωμένο  από τις εστίες του, που ακόμη υφίσταται τις παρενέργειες από των επιπτώσεων από την έκθεση στο ραδιενεργό νέφος   και μια οικονομία  που για να θάψει τον αντιδραστήρα μέσα σε μια σαρκοφάγο και να εξουδετερώσει τη ραδιενέργεια του υπεδάφους από την τήξη του πυρήνα έπρεπε να ξοδέψει πάνω από 120 εκατ. δολάρια. Και όλα αυτά σε μια περιοχή που δεν ήταν τόσο πυκνά κατοικημένη όπως η Ιαπωνία. Σε περίπτωση τήξης του πυρήνα στην Φουκουσίμα  και κάτω από κατάλληλες μετεωρολογικές συνθήκες το ραδιενεργό νέφος θα φτάσει στο Τόκιο σε μια δύο μέρες και ανάλογα φυσικά με την τοξικότητα του σε ραδιενεργά στοιχεία θα δημιουργήσει μια δραματική κατάσταση για την ευρύτερη περιοχή.

Παρόλο που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν ενδείξεις δημιουργίας αυτού  τού ραδιενεργού νέφους εν τούτοις ή  σχετικά ασθενής ραδιενέργεια από τις πρώτες  ημέρες  των εκρήξεων παρασύρθηκε από τα μετεωρολογικά συστήματα και ήδη τις επόμενες δύο ημέρες 25 και 26 Μαρτίου θα κάνει την εμφάνιση της  πάνω από την κεντρική Ευρώπη προτού μεταφερθεί προς την Ασία κάνοντας το γύρο του πλανήτη. Το ευτυχές γεγονός για τη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το ότι η εξασθένηση της ακτινοβολίας μετά από ένα τόσο μεγάλο ταξίδι θα είναι σημαντική και δεν θα παρουσιάσει πρόβλημα για τους πληθυσμούς των περιοχών τις οποίες θα επισκεφθεί μεταξύ των οποίων θα βρίσκεται και η Ελλάδα . Και εάν η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει σοβαρά  προβλήματα από αυτό το συγκεκριμένο περιστατικό κανένας δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι βρισκόμαστε περικυκλωμένοι,  κυρίως από το βορρά  από ένα αριθμό εργοστασίων  πυρηνικής ενέργειας που λόγω της θέσης τους παρουσιάζουν σοβαρό πρόβλημα για την Ελλάδα. Ειδικά το βουλγαρικό εργοστάσιο Κοζλοντούι λόγω της παλαιότητας στην τεχνολογία που χρησιμοποιεί για την παραγωγή ενέργειας και της τοποθεσίας του είναι και η σοβαρότερη απειλή για την Ελλάδα . Δεδομένου του ότι οι άνεμοι που επικρατούν στην περιοχή μας είναι κατά 80% από βόρειες διευθύνσεις αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος στο Κοζλοντούι και δημιουργίας ραδιενεργού νέφους η περιοχή μας  θα βρίσκεται πιθανότατα στην τροχιά αυτού του νέφους,  ενώ ο χρόνος που χρειάζεται γ ια να ταξιδέψει από τη Βουλγαρία στην Ελλάδα με κατάλληλο άνεμο είναι γύρω στις δύο ημέρες. 

Μετά από όλες αυτές τις ζοφερες  περιγραφές είναι λογικό να υπάρξει σε παγκόσμιο επίπεδο μια επανεξέταση του ρόλου και της χρησιμότητας των πυρηνικών αντιδραστήρων για την παραγωγή ενέργειας. Εάν ήθελε κάποιος ρεαλιστικά να προσεγγίσει την ενεργειακή στρατηγική, κυρίως . των βιομηχανικών κρατών,  θα διαπιστώσει ότι η αδυναμία προς το παρόν κάλυψης των  ενεργειακών αναγκών από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας  καθιστά τις  πυρηνικές  μονάδες  με όλους  τους  κινδύνους που περικλείουν  από τη λειτουργία τους,  μια υπολογίσιμη εναλλακτική πρόταση ειδικά για τις χώρες με μεγάλο δείκτη, οικονομικής ανάπτυξης , όπως η Κίνα και Ινδία. Και όπως φαίνεται παρόλο τον αντίκτυπο των πυρηνικών ατυχημάτων αυτές οι μονάδες θα   εξακολουθήσουν τη λειτουργία τους  για μεγάλο χρονικό διάστημα  τουλάχιστον μέχρι που  η τεχνολογία θα  δώσει μια απάντηση στο ερώτημα αν μπορούμε να έχουμε καθαρή ενέργεια όταν την θέλουμε και όπου την  θέλουμε.

11ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αρχιτεκτόνων: αξιακή κατοχύρωση της αρχιτεκτονικής και «η αρχιτεκτονική στους αρχιτέκτονες»

«Η αρχιτεκτονική», σημείωνε πριν μερικές δεκαετίες ο Λε Κορμπυζιέ, «αποτελεί τεκμήριο τέχνης… Ένα γεγονός που εγείρει αίσθημα έξω και πέραν των κατασκευαστικών προβληματικών. Η τεχνική κατασκευή «στήνει». Η αρχιτεκτονική συνταράζει.»

Η αρχιτεκτονική, θα λέγαμε, είναι η ίδια η συμβίωση σε μια εκπληκτική προσπάθεια ισορροπίας μεταξύ του χρήσιμου και του οικονομικού, του αισθητικού και του τεχνικού, του κοινωνικού, του ανθρωπολογικού και του περιβαλλοντικού τουλάχιστον. Η αρχιτεκτονική αποτελεί έκφραση και έκφανση ατομικής και συλλογικής δημιουργικότητας και σφραγίδα αισθήματος, συμμετοχής και σύμπνοιας στην δύσκολη, αταβική, προσπάθεια μεταλλαγής της «φύσης» σε ιδέα «κουλτούρας» ή ιδέα πολιτισμικής διάστασης ανθρωπογενούς περιβάλλοντος. Σε «οικολογία» με λίγα λόγια. Γιατί η αρχιτεκτονική είναι «οικολογία».

Αυτό δεν φαίνεται να συμμερίζονταν, ή και να γνώριζε, η πολιτική που εξουσίασε τουλάχιστον από την μεταπολίτευση και εντεύθεν. Και έτσι, ενώ σε άλλα γεωγραφικά μήκη και πλάτη θεσμοθετούνταν ακόμη και η «ποιότητα της αρχιτεκτονικής» σε επίπεδο υπουργείου πολιτισμού, η εγχώρια έννοια της «αρχιτεκτονικής» υποβιβάζονταν αξιακά έως την ταύτιση της με εκείνη της «κατασκευής» και του «τεχνικού έργου» ενώ το έργο του αρχιτέκτονα εξαϋλώνονταν σε επίπεδο ελεύθερης ανάληψης από τον οποιοδήποτε «τεχνικό» τεχνικού έργου.
- Αρχιτεκτονική δεν είναι τετραγωνικά και κυβικά, δεν είναι απόσταση από την ρυμοτομική γραμμή ή από το όμορο οικόπεδο, ούτε και όγκοι, επιφάνειες, πλάκες και δοκάρια.
- Αρχιτεκτονική δεν σημαίνει «τεχνικό έργο» και η σημασία της «αρχιτεκτονικής παρέμβασης» δεν μπορεί να υποκατασταθεί από την οποιαδήποτε «πολιτική των κατασκευών».
- Η Αρχιτεκτονική δεν σηματοδοτεί «κατάλυμα», «εργολαβικό» ή «δημοπράτηση», αλλά ούτε και συγγενεύει με τον οποιοδήποτε αγνωστικό, στιλιστικό, μιμητισμό έτσι για την «κουλτούρα». 
- Από την φύση του, ο ρόλος του αρχιτέκτονα δεν είναι αντικαταστάσιμος, δεν παραχωρείται και δεν εγγίζεται από διλλήματα τύπου «ποιος σχεδιάζει;».

Χαιρετίζουμε, λοιπόν, τις εργασίες του 11ου Πανελλήνιου Συνεδρίου των Αρχιτεκτόνων που λαμβάνουν χώρα το τετραήμερο 17-20 Μαρτίου στο Ζάππειο Μέγαρο με κεντρικό θέμα «Επάγγελμα Αρχιτέκτων» και κύριο στόχο ένα ακόμη βήμα στην προσπάθεια απόδοσης στην αρχιτεκτονική και στον αρχιτέκτονα τους ρόλους που, πολιτισμικά, δικαιούνται. Θα προσκαλέσουμε όμως ταυτόχρονα την πολιτεία και όλους τους εκπροσώπους της να συμπαρασταθούν, όπως υποχρεούνται, προχωρώντας άμεσα σε μία επίμονη και καθημερινή δουλειά θεσμοθέτησης του οποιουδήποτε αναγκαίου για την οριστική αξιακή κατοχύρωση της αρχιτεκτονικής και του ρόλου του αρχιτέκτονα σε αυτή την χώρα έτσι όπως απαιτείται από καιρό από τον αρχιτεκτονικό της κόσμο. 
· Θες μέσω της θεσμοθέτησης ενός νέου «Αρχιτεκτονικού Οικοδομικού Κανονισμού», σαν εργαλείου κατοχύρωσης της ελευθερίας έκφρασης της δημιουργικότητας του δημιουργού και της αρχιτεκτονικής σαν τέχνης και επιστήμης;
· Θες μέσω της άμεσης κατάρτισης ενός μητρώου εργολάβων ιδιωτικών έργων; 
· Θες μέσω της θεσμοθέτησης της υποχρεωτικής διενέργειας Αρχιτεκτονικών Διαγωνισμών Ιδεών από όλα τα πρόσωπα δημόσιου δικαίου; 
· Θες μέσω της κατάργησης του Τ.Ε.Ε. και της θεσμοθέτησης μιας αποκεντρωτικής ανάληψης αρμοδιοτήτων από μέρους των επί μέρους επαγγελματικών Συλλόγων, με την μορφή νομικών προσώπων, όπως απαιτείται πλέον από τις περιστάσεις;
· Θες μέσω της θεσμικής ερμηνείας του «η αρχιτεκτονική στους αρχιτέκτονες»;

Όσο αφορά δε το πεδίο της αναγκαίας «αειφορίας» των πρακτικών διαμόρφωσης του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, των «πράσινων» προσεγγίσεων και των διάχυτων πλέον οικολογικών ανησυχιών, που υποδηλώνονται έμμονα και καθημερινά, ας έχουν μόνιμα υπόψη τους πολιτικοί και πολιτευόμενοι μία σημαντική διακήρυξη που είδε το φως πριν από 18 περίπου χρόνια στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Συνέδριου Αρχιτεκτόνων στο Σικάγο. Γιατί και από αυτή την σκοπιά αργούν σημαντικά μεταξύ πρόφασης, νομιναλισμού και σύγχυσης του διαφημιστικού «συμβάντος» με την απτή, καθημερινή, πραγματικότητα.

Οι αρχιτέκτονες των Οικολόγων Πράσινων

(ακολουθεί η «Διακήρυξη αλληλεγγυότητας για ένα βιώσιμο μέλλον» του Παγκόσμιου Συνεδρίου Αρχιτεκτόνων που έλαβε χώρα στο Σικάγο μεταξύ 18-21 Ιουνίου 1993)

-----------------------------------------

Λαμβάνοντας υπόψη ότι:

1. μία βιώσιμη κοινωνία προστατεύει και προάγει «φύση» και πολιτισμική διάσταση προς όφελος όλου του, έμβιου και άβιου, κόσμου για το παρόν και για το μέλλον, 
2. ένα υγειές περιβάλλον βιοποικιλότητας είναι η πρώτη, ουσιαστική και πολύτιμη προϋπόθεση για μία υγιή κοινωνία,
3. η σύγχρονη κοινωνία συνιστά την πρώτη και μοναδική αιτία της υποβάθμισης του περιβάλλοντος υποθηκεύοντας σοβαρά, καταυτό τον τρόπο, την βιωσιμότητα της,
4. είμαστε όλοι οικολογικά αλληλεξαρτημένοι με το φυσικό περιβάλλον και τα οικοσυστήματα του.
5. είμαστε όλοι αλληλεξαρτούμενοι, κοινωνικά, πολιτισμικά και οικονομικά,
6. στα πλαίσια αυτής της αλληλεξάρτησης, η «βιωσιμότητα» απαιτεί συνέργεια, ισοτιμία και ισόρροπη συμμετοχικότητα μεταξύ όλων των μερών,
7. το δομημένο περιβάλλον έχει πρωταγωνιστικό ρόλο αναφορικά με τις επιπτώσεις της ανθρωπογενούς δραστηριότητας στο φυσικό περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής, 
8. ο βιώσιμος σχεδιασμός του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος προϋποθέτει συνολικές θεωρήσεις από την σκοπιά της χρήσης ανανεώσιμων φυσικών πόρων και πηγών ενέργειας, της ενεργειακής αυτάρκειας των έργων, της οικολογίας κτιρίων και δομικών τεχνολογιών, των κοινωνικά και οικολογικά υπεύθυνων χρήσεων γης και αρχιτεκτονικής υψηλής ποιότητας που να «εμπνέει» και να «προάγει»,
9. ο βιώσιμος σχεδιασμός του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος δύναται να αποτελέσει ένα μοναδικό εργαλείο σημαντικής μείωσης των επιπτώσεων της ανθρωπογενούς δραστηριότητας στο φυσικό περιβάλλον, διασφαλίζοντας παράλληλα οικονομία και υψηλή ποιότητα ζωής,

σαν εκπρόσωποι του κόσμου της αρχιτεκτονικής και εκείνου του κτιριακού σχεδιασμού, τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και μέσω των επαγγελματικών μας συλλόγων, 

δεσμευόμαστε:

1. Να θέσουμε την ανάγκη της περιβαλλοντικής και την κοινωνικής βιωσιμότητας στο επίκεντρο της επαγγελματικών μας προτεραιοτήτων και της επαγγελματικής μας δραστηριότητας.
2. Να μεριμνήσουμε για την συνεχή προαγωγή και διάδοση των διαδικασιών, των πρακτικών, των υπηρεσιών, των προγραμμάτων σπουδών, των προϊόντων και των προτύπων βιώσιμου σχεδιασμού.
3. Να δραστηριοποιηθούμε για την διάχυση της πληροφόρησης γύρω από την κρίσιμη σημασία και τα ουσιαστικά πλεονεκτήματα του βιώσιμου σχεδίου τόσο στο επίπεδο του επαγγελματικού μας κύκλου και της βιομηχανίας δόμησης όσο και σε εκείνο της επαγγελματικής εκπαίδευσης και του κοινωνικού συνόλου. 
4. Να δραστηριοποιηθούμε ώστε να υιοθετηθούν και να θεσμοθετηθούν όλες οι πολιτικές, οι κανονισμοί και οι πρακτικές που διασφαλίζουν βιώσιμο σχεδιασμό, τόσο σε πολιτικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο παραγωγικών τομέων. 
5. Να δραστηριοποιηθούμε έτσι ώστε όλα στοιχεία που συνδράμουν στην διαμόρφωση του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος - ως προς τον σχεδιασμό, την παραγωγή, την χρήση και την ανακυκλωσιμότητα - να μετατοπιστούν στο πεδίο των πρότυπων του βιώσιμου σχεδιασμού.

Σικάγο, 18-21 Ιουνίου 1993
Διεθνής Ένωσης Αρχιτεκτόνων - UIA
Αμερικανική Ένωσης Αρχιτεκτόνων – ΑΙΑ

(http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=1917:11---------l---r&catid=90:oikologia&Itemid=80) 

Οι Οικολόγοι Πράσινοι στο 11ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αρχιτεκτόνων

Παρέμβαση-χαιρετισμό στο11ο Πανελλήνιο Συνεδρίο Αρχιτεκτόνων πραγματοποίησαν σήμερα οι Οικολόγοι Πράσινοι. Η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της τελετής έναρξης του Συνεδρίου από τον Εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος Γιάννη Παρασκευόπουλο.

-------------------------------------------

ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ, ΒΙΩΣΙΜΟ, ΡΟΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
Χαιρετισμός των Οικολόγων Πράσινων στο 11οΠανελλήνιο ΣυνέδριοΑρχιτεκτόνων

Ζάππειο, 17 Μαρτίου 2011

Εκ μέρους των Οικολόγων Πράσινων θα ήθελα πρώτα από όλα να ευχαριστήσω για την πρόσκληση και να ευχηθώ καλή επιτυχία στο συνέδριό σας.

Οι περισσότεροι από εσάς θα μας ξέρετε πιθανόν ως «το κόμμα του περιβάλλοντος». Στην πραγματικότητα ενδιαφερόμαστε κυρίως για τις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που θα προσφέρουν σε όλους ποιότητα ζωής, συμφιλιώνοντας την κοινωνία με το περιβάλλον και προστατεύοντας φυσικά και το ίδιο.

Περιβάλλον όμως για μας δεν είναι μόνο η φύση, αλλά και όλα όσα διαμορφώνουν το χώρο, τους χώρους, όπου ζούμε, το ανθρωπογενές περιβάλλον δηλαδή. Στη διαμόρφωση λοιπόν του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος και της σχέσης του με το φυσικό, η αρχιτεκτονική έχει να παίξει τον πιο σημαντικό ρόλο: να σχεδιάζει τα κτίρια, τη μορφή των πόλεων και των οικισμών, τις χρήσεις γης, να εκπονεί τον ευρύτερο χωροταξικό σχεδιασμό, να προωθεί τη διατήρηση και προστασία της ιστορικής κληρονομιάς, να δίνει μέσω του σχεδιασμού υπόσταση στα όρια και τις ισορροπίες με το φυσικό περιβάλλον.

Όλα αυτά, στη χώρα μας, κινούνται δυστυχώς στη σφαίρα του ιδεατού. Για πολλές δεκαετίες, η δημόσια σφαίρα και το δημόσιο συμφέρον έχουν κατακερματιστεί σε αντικρουόμενα κλαδικά και ιδιωτικά μικροσυμφέροντα. Η δημόσια πολιτική καθοριζόταν μέχρι τώρα σχεδόν, αποκλειστικά από το ποια μικροσυμφέροντα θα επικρατήσουν και ποιος κλάδος θα μείνει στη σκιά των άλλων. Αν έχετε αμφιβολία, κοιτάξτε όχι μόνο όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στις κατασκευές, αλλά και την εδραιωμένη παράλογη πολυνομία ή τις υπερδιογκωμένες ιδιωτικές δαπάνες στην υγεία ή την εκπαίδευση.

Με αυτή την οπτική, βλέπουμε οι Οικολόγοι Πράσινοι και το θέμα του συνεδρίου σας: «Επάγγελμα: Αρχιτέκτων». Το θέμα είναι να βρούμε και πάλι την έννοια του δημόσιου συμφέροντος, του συμφέροντος της κοινωνίας και των επόμενων γενεών. Από το γενικευμένο συντεχνιακό διαγκωνισμό, που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση, έχουμε όλοι χορτάσει, και ο δικός σας χώρος είναι αναμφίβολα από τους ιδιαίτερα χαμένους. Ζητούμενο λοιπόν δεν είναι να υπάρξει μια αδιέξοδη ρεβάνς πάνω στα ερείπια, αλλά να προσδιοριστεί πρώτα ένα ευρύτερο, δημόσιο συμφέρον. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ας διεκδικήσει μετά κάθε κλάδος και το δικό του, το ιδιαίτερο συμφέρον.

Στη σημερινή συγκυρία, όπου η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και κοινωνική και περιβαλλοντική, και απαιτεί ταυτόχρονες απαντήσεις και για τα τρία, η αρχιτεκτονική έχει να παίξει σημαντικό ρόλο:
- Στην αναβάθμιση του υπάρχοντος κτιριακού αποθέματος, τόσο ενεργειακά όσο και λειτουργικά και αισθητικά, με παράλληλη προστασία της αισθητικής και της μορφολογίας.
- Στις παρεμβάσεις και αναπλάσεις στο δημόσιο χώρο, για επανοικειοποίηση από τους πολίτες που τα τελευταία χρόνια είχαν παραιτηθεί από τη σχέση μαζί του.
- Στο βιώσιμο σχεδιασμό των πόλεων και των οικισμών, ώστε να προσφέρουν επιτέλους σε όλους μας τα συλλογικά αγαθά που, τώρα με την κρίση, αποκτούν ακόμη πιο ζωτική σημασία.
- Στην προστασία και αποκατάσταση της ιστορικής κληρονομιάς, ώστε να παραμένει ζωντανή και οικεία, με συνολικά και αποτελεσματικά σχέδια προστασίας, χωρίς να προδίδει το ιστορικό και πολιτισμικό της νόημα.
- Στο χωροταξικό σχεδιασμό, που οφείλει να οραματίζεται και να αποτυπώνει μια πορεία βιώσιμης στροφής, χωρίς να παραγράφει τα εγκλήματα που έχουν συμβεί αλλά και χωρίς να παύει να πατάει γερά στο έδαφος.
- Στη σύνδεση των διεθνών συμβάσεων για θέματα όπως το τοπίο ή η πολιτιστική κληρονομιά, με τις απαραίτητες θεσμικές ρυθμίσεις και την πρακτική εφαρμογή.

Οι άξονες αυτοί πιστεύουμε ότι μπορούν να δώσουν απαντήσεις και στο πρόβλημα της ανεργίας του χώρου σας. Φιλοσοφία μας είναι άλλωστε, η πράσινη στροφή που επιδιώκουμε, να δίνει παράλληλα απαντήσεις και στο θέμα των θέσεων εργασίας αλλά και στην τόνωση της οικονομίας. Σε μια τέτοια στροφή είναι λογικό οι νεότεροι αρχιτέκτονες, που έχουν συνδεθεί λιγότερο με τον παραδοσιακό οικοδομικό οργασμό και που είναι πιο ανοικτοί σε νέες κατευθύνσεις, να έχουν και περισσότερες ευκαιρίες.

Στους Οικολόγους Πράσινους, φίλοι μου αρχιτέκτονες μου έχουν πει ότι σε όλα αυτά, ο φυσικός ρόλος του αρχιτέκτονα είναι αυτός του μαέστρου στην ορχήστρα. Για να υπάρξει όμως ορχήστρα και μαέστρος, πρέπει πρώτα να υπάρξει μουσική. Και τη μουσική, δυστυχώς ή ευτυχώς, μόνο όλοι μαζί μπορούμε να τη γράψουμε.
Περιμένουμε λοιπόν να συναντηθούμε και με τον κόσμο της αρχιτεκτονικής σε ευρύτερες μάχες:
- Για να υπερασπίσουμε όλες τις εφεδρείες δημόσιας γης στις πόλεις μας, όπως το Ελληνικό, ώστε να μπορούμε έστω μελλοντικά να πλησιάσουμε τις προδιαγραφές που ζητούν για πράσινο και ελεύθερους χώρους τα επιστημονικά κείμενα και οι ευρωπαϊκές πολιτικές.
- Για να πάψουν οι πόλεις και οι οικισμοί να κυριαρχούνται από το αυτοκίνητο και να δοθεί επιτέλους χώρος στο περπάτημα τη συγκοινωνία, το ποδήλατο, ιδιαίτερα τώρα που τα καύσιμα είναι πια ακριβά και τα εισοδήματα συμπιεσμένα.
- Για να ολοκληρωθούν το συντομότερο δυνατόν περιβαλλοντικά εργαλεία όπως ο χωροταξικός σχεδιασμός, και να μην εφαρμοστούν στην πράξη οι τερατώδεις διατάξεις του fast track που ουσιαστικά επιτρέπουν σε κάθε επενδυτή να διαπραγματεύεται δική του ιδιωτική πολεοδομική και περιβαλλοντική νομοθεσία.
- Για να οικοδομήσουμε ευρείες κοινωνικές συμμαχίες απέναντι στον καρκίνο της εκτός σχεδίου δόμησης, διαμορφώνοντας προτάσεις που θα συνδυάζουν τη ριζική τομή της πλήρους κατάργησής της, με παράλληλο σχεδιασμό που δε θα δημιουργεί αδικίες.

Η αρχιτεκτονική είναι ένα κοινωνικό αγαθό που δεν ανήκει μόνο στους αρχιτέκτονες. Από την άλλη, είναι ζωτικό να ασκείται μόνο από αρχιτέκτονες, αν δε θέλουμε να ζήσουμε κι άλλες τραγωδίες, όπως αυτές που ζούμε δεκαετίες τώρα με το δομημένο περιβάλλον.

Για να ξεπεράσουμε λοιπόν τις αντιλήψεις που τη θεωρούν άλλοτε πολυτέλεια και άλλοτε αναγκαίο κακό, χρειαζόμαστε μια νέα σχέση της κοινωνίας με την αρχιτεκτονική: να γίνει ο μέσος πολίτης κοινωνός της αξίας και της χρησιμότητας της αρχιτεκτονικής στα πλαίσια μιας νέας πιο ώριμης θεώρησης του αστικού (και όχι μόνο) περιβάλλοντός μας.

Χρειάζεται όμως και μια νέα σχέση και των ίδιων των αρχιτεκτόνων με την κοινωνία και τις νέες ανάγκες που δημιουργεί η κρίση. Με τις σκέψεις αυτές, οι Οικολόγοι Πράσινοι ευχόμαστε καλή επιτυχία στις εργασίες του συνεδρίου σας, ελπίζοντας ότι θα συμβάλουν θετικά σε μια τέτοια κατεύθυνση.

Γιάννης Παρασκευόπουλος
Εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

«Ένας άλλος κόσμος είναι υπαρκτός» στον Βοτανικό κήπο Πετρούπολης

Η  Οικονομία, αυτή η υστάτη εμμονή του ανεπτυγμένου κόσμου, που καθορίζει με απόλυτο τρόπο τις κοινωνίες, τις σχέσεις, και τις παραστάσεις μας, μοιάζει να κινείται ανεξέλεγκτα στην εκπλήρωση του μόνου σκοπού που γνωρίζει. Αυτό της αυτοπραγμάτωσης της!

Για 60 χρόνια οι κυρίαρχες ελίτ, έζησαν το θαύμα της επαλήθευσης των πεποιθήσεων τους!

Ο Καπιταλισμός σε ένα αέναο κύκλο δημιουργίας και κάλυψης επίπλαστων αναγκών εκπλήρωνε τα πιστεύω του και εξασφάλιζε την συναίνεση των κυριαρχουμένων. Χρησιμοποιώντας την Επιστήμη και την Τεχνική παρήγαγε το σπινθηροβόλο “Περιττό” πλιατσικολογώντας την Φύση και αφαιμάζοντας τον πλούτο και την ζωτικότητα των “υποανάπτυκτων” λαών του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Ένα διαρκές κυνήγι για όλο και περισσότερα κέρδη σε όλο και μικρότερους χρόνους οδήγησε το κεφάλαιο σε συνεχείς γεωγραφικές και κλαδικές μετακινήσεις, προκαλώντας περαιτέρω εντατικοποίηση της εργασίας και σπανιότητα παραγωγικών πόρων.

Είναι στο πλαίσιο αυτής της Παγκοσμιοποιημένης  Οικονομίας, όπου το Κεφάλαιο μετατοπίζει την παραγωγή στην περιφέρεια για να καρπωθεί περαιτέρω υπεραξίες, που δημιουργούνται τα συμπτώματα κατάρρευσης στις Μητροπόλεις του Καπιταλισμού. Ενός συστήματος που κερδοσκοπεί ακόμη και με τις προϋποθέσεις ή την σπανιότητα των υλικών όρων ύπαρξης του, όπως ηχηρά αποκαλύπτεται με το τζογάρισμα σε πρώτες ύλες, πετρέλαιο, τρόφιμα, κρατικά ομόλογα κ.α!

Η Ανάπτυξη ως αυτοσκοπός, περικλείει όλα τα μυθεύματα και τις αντιφάσεις  μιας γραμμικής αντίληψης του κόσμου ως μιας ανεξάντλητης δεξαμενής πόρων, μέσων και αναγκών. Το πόσο καταστροφική είναι η Οικονομικοκεντρική θεώρηση της ευδαιμονίας μέσω της μεροληπτικής ανάγνωσης δεικτών της Οικονομίας, γίνεται εύκολα αντιληπτό αν αναλογιστούμε μια σειρά από ζητήματα, που ενώ με την κοινή λογική θεωρούνται ως καταστροφές, εντούτοις στους οικονομικούς δείκτες καταγράφονται θετικά.

Ένα καμένο δάσος που στην θέση του ξεφυτρώνουν σπίτια, ανοίγονται δρόμοι, γίνονται αντιπλημμυρικά έργα, έχει θετική αποτύπωση στο ΑΕΠ αλλά προφανώς αρνητική για μας και το περιβάλλον. Μια πεδιάδα όπως της Θεσσαλίας καλλιεργημένη σε μεγάλο μέρος της με το υδρόφιλο βαμβάκι μπορεί να αποφέρει για μερικά χρόνια ένα καλό εισόδημα στους αγρότες και να καταγράφεται θετικά ως Ανάπτυξη, στην ουσία όμως πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας.

Η ερημοποίηση εξαιτίας της εξάντλησης του υδροφόρου ορίζοντα σίγουρα αποτελεί μια ανεπανόρθωτη οικολογική ,διατροφική και οικονομική καταστροφή. Ένα χωράφι στις Ινδίες η σε κάποια Αφρικανική χώρα είναι πηγή τροφής και ζωής για μερικές οικογένειες, αλλά αναχρονισμός στα πλαίσια του Παγκόσμιου Αναπτυξιακού Καταμερισμού της παραγωγής που επιδιώκει την συνένωση, την εντατικοποίηση και τις μονοκαλλιέργειες για να καρπωθεί υπεραξίες. Είναι αυτή η λογική που κάθε χρόνο οδηγεί εκατομμύρια χωρικούς στις μεγαλούπολης, ως φτηνό εργατικό δυναμικό στην καλύτερη των περιπτώσεων ή ως λαθραίους και περιττούς παρίες, απειλή μιας επίπλαστης ευμάρειας!

Η υπερκατανάλωση ως αυτοσκοπός, σχεδιαστικό επίτευγμα ενός εξελιγμένου marketing και τροφοδοτούμενη από ένα χαμηλότοκο δανεισμό, έγινε εμμονή για τους διευρυνόμενους μικροαστικούς πληθυσμούς της Δύσεως και αιτία όλων των τωρινών δεινών τους ως αλλοτρίωση και χρεοκοπία.

Και όμως ένας άλλος κόσμος είναι δίπλα μας! Όχι ως στείρα άρνηση του επίπλαστα “υπαρκτού”, αλλά ως κατάφαση του υπαρξιακά αναγκαίου και αναπροσδιορισμού “του χρηστικού”. Ως μια νοηματοδότηση σχέσεων και επιθυμιών στα πλαίσια μιας επαναπροσέγγισης του αδιαμεσολάβητου και του “πηγαίου”. Είναι άπειροι οι τομείς της καθημερινότητας που μπορούμε να διεκδικήσουμε από την οικονομία της εμπορευματοποίησης, φτάνει να κατανοήσουμε την γύμνια και την στειρότητα των επιβαλλόμενων αξιακών προτύπων.

Ελπιδοφόρα κινήματα διαμορφώνουν και υλοποιούν προτάσεις εξανθρωπισμού και επανακοινωνικοποίησης αγαθών και δραστηριοτήτων, απελευθερώνοντας τα από την έννοια του προϊόντος και της κερδοφορίας. Απαλλοτριώνουν  χρόνο και χώρο από την ωφελιμιστική Οικονομική υπερεκμετάλλευση και τα εντάσσουν στην σφαίρα του συλλογικού, διαμορφώνοντας την γοητεία του αλληλέγγυου και του Αμεσοδημοκρατικού!

Η Απο-ανάπτυξη έρχεται να διευρύνει τους τρόπους με τους οποίους οι ανθρώπινες ανάγκες θα αναδειχθούν και θα ικανοποιηθούν. Αποτελεί μια αντιπρόταση στο υπάρχον αναπτυξιακό καθεστώς, με σκοπό την αντικατάσταση του κυνηγιού της οικονομολατρικής ανάπτυξης. Αναδεικνύει πηγαίες ανθρωποκεντρικές ανάγκες (έτσι όπως έχουν ήδη εκφραστεί από τα κινήματα). Συντελεί στην αποδέσμευση, από κέντρα από κέντρα κοινωνικής διαχείρησης, αλλά και από την ατομική πίστη στο θετικισμό της ανάπτυξης.

Μάρτιος 2011

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ 

http://www.votanikoskipos.blogspot.com, 

votanikoskipos@gmail.com

Η Διακήρυξη του Σικάγο

 

Τον Ιούνιο του 1993, στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Συνεδρίου Αρχιτεκτόνων του Σικάγο, έβλεπε το φώς μία σημαντική διακήρυξη, συνεργεία της Διεθνούς και της Αμερικανικής Ενώσεως Αρχιτεκτόνων - UIA και ΑΙΑ αντίστοιχα - με τον σημαντικό τίτλο «Διακήρυξη αλληλεγγυότητας για ένα βιώσιμο μέλλον».

Λαμβάνοντας υπόψη ότι:

1. μία βιώσιμη κοινωνία προστατεύει και προάγει «φύση» και πολιτισμική διάσταση προς όφελος όλου του, έμβιου και άβιου, κόσμου για το παρόν και για το μέλλον,
2. ένα υγειές περιβάλλον βιοποικιλότητας είναι η πρώτη, ουσιαστική και πολύτιμη προϋπόθεση για μία υγιή κοινωνία,
3. η σύγχρονη κοινωνία συνιστά την πρώτη και μοναδική αιτία της υποβάθμισης του περιβάλλοντος υποθηκεύοντας σοβαρά, καταυτό τον τρόπο, την βιωσιμότητα της,
4. είμαστε όλοι οικολογικά αλληλεξαρτημένοι με το φυσικό περιβάλλον και τα οικοσυστήματα του.
5. είμαστε όλοι αλληλεξαρτούμενοι, κοινωνικά, πολιτισμικά και οικονομικά,
6. στα πλαίσια αυτής της αλληλεξάρτησης, η «βιωσιμότητα» απαιτεί συνέργεια, ισοτιμία και ισόρροπη συμμετοχικότητα μεταξύ όλων των μερών,
7. το δομημένο περιβάλλον έχει πρωταγωνιστικό ρόλο αναφορικά με τις επιπτώσεις της ανθρωπογενούς δραστηριοτήτας στο φυσικό περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής,
8. ο βιώσιμος σχεδιασμός του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος προϋποθέτει συνολικές θεωρήσεις από την σκοπιά της χρήσης ανανεώσιμων φυσικών πόρων και πηγών ενέργειας, της ενεργειακής αυτάρκειας των έργων, της οικολογίας κτιρίων και δομικών τεχνολογιών, των κοινωνικά και οικολογικά υπεύθυνων χρήσεων γης και αρχιτεκτονικής υψηλής ποιότητας που να «εμπνέει» και να «προάγει»,
9. ο βιώσιμος σχεδιασμός του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος δύναται να αποτελέσει ένα μοναδικό εργαλείο σημαντικής μείωσης των επιπτώσεων της ανθρωπογενούς δραστηριότητας στο φυσικό περιβάλλον, διασφαλίζοντας παράλληλα οικονομία και υψηλή ποιότητα ζωής,

σαν εκπρόσωποι του κόσμου της αρχιτεκτονικής και εκείνου του κτιριακού σχεδιασμού, τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και μέσω των επαγγελματικών μας συλλόγων,  

δεσμευόμαστε:

1. Να θέσουμε την ανάγκη της περιβαλλοντικής και την κοινωνικής βιωσιμότητας στο επίκεντρο της επαγγελματικών μας προτεραιοτήτων και της επαγγελματικής μας δραστηριότητας.
2. Να μεριμνήσουμε για την συνεχή προαγωγή και διάδοση των διαδικασιών, των πρακτικών, των υπηρεσιών, των προγραμμάτων σπουδών, των προϊόντων και των προτύπων βιώσιμου σχεδιασμού.
3. Να δραστηριοποιηθούμε για την διάχυση της πληροφόρησης γύρω από την κρίσιμη σημασία και τα ουσιαστικά πλεονεκτήματα του βιώσιμου σχεδίου τόσο στο επίπεδο του επαγγελματικού μας κύκλου και της βιομηχανίας δόμησης όσο και σε εκείνο της επαγγελματικής εκπαίδευσης και του κοινωνικού συνόλου.
4. Να δραστηριοποιηθούμε ώστε να υιοθετηθούν και να θεσμοθετηθούν όλες οι πολιτικές, οι κανονισμοί και οι πρακτικές που διασφαλίζουν βιώσιμο σχεδιασμό, τόσο σε πολιτικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο παραγωγικών τομέων.
5. Να δραστηριοποιηθούμε έτσι ώστε όλα στοιχεία που συνδράμουν στην διαμόρφωση του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος - ως προς τον σχεδιασμό, την παραγωγή, την χρήση και την ανακυκλωσιμότητα – να μετατοπιστούν στο πεδίο των πρότυπων του βιώσιμου σχεδιασμού.

Σικάγο, 18-21 Ιουνίου 1993

Να απελευθερωθούμε από τα πυρηνικά! Παρέμβαση του Μ. Τρεμόπουλου στην Κομισιόν

Το θέμα της αναθεώρησης της ευρωπαϊκής πολιτικής για την πυρηνική ενέργεια μετά την καταστροφή στην Ιαπωνία, φέρνουν στο ευρωκοινοβούλιο οι Οικολόγοι Πράσινοι.

Με ερώτηση του Μιχάλη Τρεμόπουλου τονίζεται ότιαυτό που ζει η Ιαπωνία διαψεύδει με τραγικό τρόπο την επιχειρηματολογία πως η πυρηνική ενέργεια μπορεί να είναι ποτέ ασφαλής, ακόμη και στις πιο οργανωμένες και τεχνολογικά προηγμένες κοινωνίες. Η καταστροφή αποτελεί σοβαρή προειδοποίηση και για την Ευρώπη, ιδιαίτερα για τη σεισμογενή περιοχή της ΝΑ Ευρώπης, όπου Τουρκία και Βουλγαρία σχεδιάζουν νέα πυρηνικά εργοστάσια.

Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων ρωτά την Κομισιόν αν σκοπεύει να αναθεωρήσει θέσεις της για υποστήριξη της πυρηνικής ενέργειας, τόσο στις χώρες μέλη της Ε.Ε., όσο και σε τρίτες χώρες, όπου ένα πυρηνικό ατύχημα θα είχε συνέπειες στην υγεία των Ευρωπαίων πολιτών. Ζητά, τέλος, στοιχεία για τις άμεσες και έμμεσες επιδοτήσεις προς την πυρηνική βιομηχανία σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

«Η σκέψη μας είναι πρώτα από όλα στους ανθρώπους που χάθηκαν, αλλά και σε εκείνους που αγωνίζονται να αποτρέψουν μια ολοκληρωτική καταστροφή», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος.«Νιώθουμε όμως και οργή για το αδιανόητο ρίσκο που μας επιβάλλει το πυρηνικό λόμπυ και για τη σαθρή και υπεροπτική προπαγάνδα ότι η τεχνολογία είναι δήθεν σε θέση να διασφαλίσει τα πάντα. Για να μη βρεθούμε, λοιπόν, κάποια στιγμή ραδιενεργοί, είναι η ώρα να ξαναγίνουμε ενεργοί, διεκδικώντας έναν οδικό χάρτη που να δρομολογήσει σταδιακά για όλη την Ευρώπη το τέλος της πυρηνικής ενέργειας και των απειλών που τη συνοδεύουν. Πρώτο όμως και επείγον βήμα, καθώς η ραδιενέργεια δε γνωρίζει σύνορα, είναι να ενισχύσουμε ακόμη περισσότερο τη συνεργασία με τα αντιπυρηνικά κινήματα των γειτονικών μας χωρών και να δώσουμε μαζί τη μάχη να μην προχωρήσει ούτε ένα νέο πυρηνικό εργοστάσιο στην ευρύτερη περιοχή». 

Για περισσότερες πληροφορίες: Μιχάλης Τρεμόπουλος 6982 689868

 (ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της ερώτησης)

Θέμα: Η πυρηνική ενέργεια στην Ευρώπη υπό το φως του ατυχήματος στη Fukushima

«25 χρόνια μετά το Τσερνομπίλ, αυτό που ζει η Ιαπωνία διαψεύδει με τραγικό τρόπο την επιχειρηματολογία πως η πυρηνική ενέργεια μπορεί να είναι ποτέ ασφαλής, ακόμη και στις πιο οργανωμένες και τεχνολογικά προηγμένες κοινωνίες. 
 
Η καταστροφή αποτελεί σοβαρή προειδοποίηση και για την Ευρώπη, ιδιαίτερα για τη σεισμογενή περιοχή της ΝΑ Ευρώπης όπου Τουρκία και Βουλγαρία σχεδιάζουν νέα πυρηνικά εργοστάσια.
Λαμβάνοντας υπόψη τις πρόσφατες εξελίξεις στην Ιαπωνία, σκοπεύει η Επιτροπή να αλλάξει κάποιες από τις θέσεις της σε σχέση με την υποστήριξη της πυρηνικής ενέργειας και το επιθυμητό μερίδιό της στο ενεργειακό μείγμα της ΕΕ;
 
Αν ναι, ποια είναι τα συγκεκριμένα σημεία ως προς τα οποία σκοπεύει να επαναπροσανατολίσει την πολιτική της;
 
Προτίθεται να επανεξετάσει μέτρα που έχει ήδη λάβει (ή σκοπεύει να λάβει) σε σχέση με την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας στην Ε.Ε. αλλά και σε χώρες εκτός ΕΕ στις οποίες ένα πιθανό ατύχημα, θα είχε άμεσες ή έμμεσες συνέπειες στην υγεία των Ευρωπαίων πολιτών; 
Είναι σε θέση να δώσει στοιχεία για το συνολικό ετήσιο ύψος των άμεσων και έμμεσων επιδοτήσεων που διατίθενται από εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους για το συγκεκριμένο ενεργειακό τομέα;»